Merak etmek hayatımızın bir parçasıdır. Ancak birçok büyüğümüz, merakın kötü bir şey olduğunu düşünür; onu anlamsız ve gereksiz bir duygu olarak görür. Oysa merak, hayatımızdaki en anlamlı duygulardan biridir. Merak bir kıvılcımdır ve ona gerekli enerjiyi verebilirsek, bu kıvılcım bir aleve dönüşebilir.

Ne yazık ki günümüzde merak duygumuzu büyük ölçüde kaybettik. Artık sadece çocuklar merak ediyor ve onlar da merak ettiklerinde çoğu zaman azar işitiyorlar. Çünkü bizler her şeyi bildiğimizi sanıyoruz. Her şeyin olduğu gibi kalmasını istiyoruz. Güvende kalalım, hayat hep aynı düzende aksın istiyoruz. Bu düşüncelerin arkasında geçmişteki başarısızlıklar, hayal kırıklıkları ve içinde bulunduğumuz ruh hâli gibi birçok etken yatıyor. Bir şeyi merak ettiğimizde hemen “O öyle değildir, şöyledir, böyledir,” diyerek merakımızın üzerini örtüyoruz.

“Erkekler şöyledir, kadınlar böyledir”, “Zenginler şöyledir, fakirler böyledir” gibi kalıp yargılar, bizi merak etmekten alıkoyuyor. Bir insanla karşılaştığımızda, onun özünü, hayatını, iç dünyasını merak etmek yerine hemen etiketliyoruz: “Ben biliyorum, o zengin bir erkek. Onlar kesin şöyledir.” Böylece daha başlamadan merakımızı öldürüyoruz. Üstelik bunu sadece insanlara değil, eşyalara, işlere, hatta kendimize karşı bile yapıyoruz.

Oysa merak, içimizde çok özel ve doğru bir noktada bir kıvılcım yakar. Bu kıvılcım, içimizde inanılmaz güzel bir değişimi başlatabilir. Bunun için bildiğimizi düşünmek yerine, merak ederek keşfetmeyi öğrenmeliyiz. Her gün yaptığımız eylemleri merak ederek yapmaya çalışabiliriz. Yıllardır tanıdığınız insanlara gerçekten merakla sorular sorun. Kendinizi merak ederek anlamaya çalışın. Aracınızı kullanırken sesini, içini, kokusunu, her şeyini merak ederek kullanın. Bu merak duygusu, belki de sizi kısa bir anlığına çocukluğunuza götürebilir. Keşfetme arzunuz sizi daha mutlu ve başarılı biri hâline getirebilir. Bunu deneyimlemeniz size hiçbir şey kaybettirmez ama çok şey kazandırabilir.