Hayatta hepimiz, büyük ya da küçük birçok ayrılık yaşarız. Hiçbirimiz aslında ayrılmak istemeyiz; ayrılan taraf bile çoğu zaman bunu istemez ve içinde “Ayrılmasaydık nasıl olurdu?” hissini taşır. Oysa ayrılmak, sadece bir ilişkiyi sonlandırmak ya da başka insanlarla yeni bağlar kurmak değildir. Ayrılık, hayatın tam da merkezinde yer alan doğal bir olgudur. Her an, her şeyle vedalaşır; aynı anda yeni şeylerle buluşuruz. Ayrılık, tıpkı nefes alıp vermek gibidir: Sürekli biten ve yeniden başlayan bir döngü…

Bir sosyal etkinlik sonrası arkadaşlarınızla vedalaşırsınız; bir daha görüşüp görüşemeyeceğiniz belli değildir. Ailenizden uzak bir şehre gittiğinizde onlardan ayrılırsınız. Hayat, ayrılıklarla örülüdür. Her nefesimizde değişir, dönüşür ve aslında önceki halimizden ayrılırız. Bir anlamda her an kendimizden bile ayrılır, yeni bir “ben”le buluşuruz. Ayrılık; genç, yaşlı, zengin, fakir, âşık ya da isteksiz fark etmeksizin her insana ulaşabilir.Sevdiğiniz bir kişinin hayattan ayrıldığı haberini aldığınızda elinizden hiçbir şey gelmez. Ayrılık ani, garip ve bilinmez olabilir.

Ayrılığın bu kadar gerçek olduğu bir dünyada, çoğu zaman kendimizi kandırmaya çalışırız. Kızarak, bağırarak, kendimizi hırpalayarak ya da birilerini suçlayarak… Bazen ayrılıklara önceden hazırlık yaparız, bazen duygusal bağ kurmaktan kaçınırız. “Zaten ayrılacağız, bağ kurmayalım” deriz. Tahmin edersiniz ki bunların hepsi, sağlıksız ve zarar verici tepkilerdir.

Elbette her ayrılığın etkisi, boyutu, şekli farklıdır. Kimi zaman bu süreç, profesyonel psikolojik destek gerektirebilir. Ancak kişi bu kadar derin bir noktada değilse, önce hayatını gözlemlemelidir. Hayatından çıkan kişinin, varlığın ya da nesnenin kendisi için ne anlam ifade ettiğini keşfetmelidir. Sonrasında bu süreci özümseyip hem kendisinin hem de diğer tarafın kattığı güzellikleri görebilmelidir. Bu birlikteliğin öğrettiklerini, tecrübelerini ve duygularını bir hazine gibi görmelidir yeni hayatına devam ederken bu hazineyi kullanmalıdır.

Evet, bu sürecin kolay olduğunu söylemek saygısızlık olur. Ancak böylesine bir farkındalıkla yönetilen ayrılıklar, insanı büyütür. Ne yazık ki toplum olarak sağlıklı ayrılmayı bilmiyoruz. Bu da bireysel ve toplumsal birçok soruna zemin hazırlıyor.

Umarım bu yazı, sizde güzel bir farkındalık oluşturur. Okuduğunuz için teşekkür ederim.