Bir mahalle düşünün…

Alt gelirli ailelerin yaşadığı, çocukların küçücük yaşta tehlikelerin kucağına savrulabildiği bir mahalle. Geri dönüşü olmayan zararlı alışkanlıkları edinme yaşının giderek düştüğü bir yer…

Çok uzakta değil, Muğla’da!

Bir çocuğa hayal armağan etmek kadar büyük bir iş yoktur. Çok ciddi ailevi, ekonomik sorunları olan, küçük yaşta sosyal eşitsizlikten dolayı mağdur olan bir çocuğa, küçük yaşta bir hayal vermezseniz, o çocuğun savrulmasının önüne geçemezsiniz.

***

Bahsettiğim yer Saburhane! İşte bu yerde bir avuç insan toplandı, çocuklara bir hayal armağan etti. Saburhanespor kuruldu ve 200 kadar çocuğa kucak açtı.

Kulüp Başkanı Hüseyin Çelebi’yle sohbetimizden anlıyorum ki, kulüp bünyesindeki hiç kimsenin bu işten kişisel hiçbir menfaati yok. Herkes büyük bir fedakarlık içinde Muğla’nın çocuklarına sahip çıkma hedefi ile yola çıkmış. Suya sabuna dokunmayanların, elini taşın altına koymayanların ülkesinde birileri çıkmış; vaktini, parasını, emeğini ortaya koymuş!

Kulübün antrenörlerinden Fatih Tatu, “Çocukların derslerinin ne durumda olduğunu, notlarını, boş zamanlarında neler yaptığını, yatağını toplayıp toplamadığını bile biliyoruz. Bu çocukların her şeyi ile ilgileniyoruz” diyor.

***

Gün gelecek, bu çocukların arasından futbolcular çıkacak. Futbolda ilerlemeyenler ise disiplini, çalışkanlığı, en önemlisi de ahlaklı olmayı öğrenmiş olacak, az şey mi?

Elbette henüz eksikler var; antrenman yapacak sahaları, malzemeleri eksik… Ve fakat zaman içinde bütün bunlar temin edilecek.

Muğla için kaç kişi heyecan, umut verecek proje üretiyor diye soruyordum, işte var!

Yüzlerce çocuğa umudu hediye ediyorlar… Çocuk, ahlaklı olduğu zaman, çok çalıştığı zaman büyük işler yapabileceğini öğreniyor…

Saburhanespor’u ve kulüpte görev yapan herkesi bir çocuk heyecanıyla selamlıyorum!