Muğla’nın Ula ilçesine bağlı dağ köyünde yoksul bir hayat süren 4 kişilik Samut ailesinde, duyabilen, konuşabilen kimse yok. Dünyadan uzak ailenin, iletişimini Ayşe nine, geçimini de Salih dede emekli maaşıyla sağlıyor.

Dünyadan, her şeyden uzak bir dağ köyünde yaşayan Samut ailesinde, duyabilen, konuşabilen kimse yok. Muğla Ula’nın, merkeze 45 kilometre uzak, yolları dik ve virajlı Turgut Mahallesinde, 10 yıl önce evlenen Ömer ve Ummuhan çifti, doğuştan konuşma ve işitme engelli. Orman köyünde yoksul bir hayat süren Samut çiftinin, 9 yaşındaki kızı Toprak, sağır ve dilsiz olarak dünyaya geliyor. 5 yaşındaki Ali de ailesiyle aynı kaderi paylaşıyor. 10 yıldır kimse duyamıyor, konuşamıyor. Adeta evde ‘çıt’ çıkmıyor. Hiçbir geliri olmayan aile, Salih dedelerinin 2 bin liraya yakın emekli maaşıyla yaşam mücadelesi veriyor.

KÜÇÜK ALİ AİLESİNİN SESİ OLMAK İSTİYOR

Ameliyatla, duyabilme, konuşabilme imkanı olan sadece minik Ali var. Onun tek isteği, bir ses duymak, bir kelime konuşmak. Ali ailesinin sesi olmak istiyor. Birçok zorlukla yaşam mücadelesi veren engelli ailede, her şeye rağmen yüzlerden gülümseme eksik olmuyor.

İLETİŞİMİ AYŞE NİNE, GEÇİMİ SALİH DEDE SAĞLIYOR

Samut çifti, evlendikten sonra Ummuhan Samut’un ebeveynleri Salih ve Ayşe Durmaz’la birlikte yaşamaya başlıyor. 4 odalı köy evinde, daha da genişleyen ailede, iletişim ve koordinasyonu 73 yaşındaki Ayşe nine sağlıyor, geçim yükünü ise 92 yaşındaki Salih dede çekiyor. Hiçbir gelir kaynağı baba Ömer, orman ve inşaatta günlük iş bulursa çalışıyor. En son oto yıkamacıda çalışan baba, pandemi nedeniyle işten çıkarılmış. 4’ü engelli 6 kişilik geniş aile, emekli maden işçisi Salih dedenin yaklaşık 2 bin lira maaşıyla yaşam mücadelesi veriyor. Evdeki iletişimi sağlamaya çalışan Ayşe nine, elinden geldiği kadar işleri çekip çeviriyor.

“ÇOK ZORLUK ÇEKİYORUZ”

Duyamayan, konuşamayan aileyi çekip çevirmeye çalışan Ayşe nine, zorlu bir hayat yaşadıklarını ifade etti. Ayşe nine şöyle konuştu: “Evde 6 kişinin 4’ü konuşamıyor, duyamıyor. Sadece eşim duyuyor, konuşuyor. Aynı evde olmasak çok zorluk çekecekler. O yüzden aynı evde yaşamaya karar verdik. Gerçekten çok zorluk çekiyoruz. Evde kimse duyamıyor, konuşamıyor. Geçim derdi de eklenince sıkıntı daha da çoğalıyor. Eşimin emekli maaşı anca yetiyor, çoğu zaman eksik kalıyor. Biz yaşlı olduğumuz için çocuklara tam anlamıyla bakamıyoruz. Bunların başka hiçbir gelirleri yok. Ömer iş bulursa çalışıyor ama o da yetmiyor. Evlerini zor yaptık. Çocuklar eğitim almakta çok sıkıntı yaşıyor.”