Saygı değer okuyucularım, okul sezonu geldi, okullar açıldı. Çocuklarımızı okula gönderdik.

Belki onları devlet okullarına gönderdik, belki de destek alarak özel okullara yazdırdık. onlara en kaliteli okul malzemelerini, en iyi boyaları, en kaliteli kaplıklı defterleri aldık, sırtına  giydiği kıyafet ile ayağına giydiği ayakkabıyı markalı olarak seçtik. Ceplerine her gün yeterince harçlık koyduk, kendi kendimize de biz en iyi anne, babayız dedik.

Birbirimizi sevmesekte, çocuklarımız için eşlerimizin kaprislerine dayanıp, onlara belli etmemeğe çalıştık, Kendimize göre onun her türlü konforunu hazırladık. Kendimiz bir üniversiteyi bile bitirememişken, O'nun en iyi üniversitede okumasını istedik.

İşte olmadı hanımlar, beyler, hayat böyle demiyor, siz üniversite bile bitirememişken Ondan en iyi üniversiteyi bitirmesini istiyorsunuz.Ancak çocuk anne ve babadan aldığı gen ve karakterlerle hareket etmek zorundadır, Çünkü o sizin çocuğunuz bir başkasının değil.

Ne zaman elinizi, kızınızın omuzuna atıp, onunla günlük yaşadığı ruhsal dünyasındaki sıkıntısını paylaştınız, ne zaman O'nun seviyesine inerek O'nunla dertleştiniz. Bu gün okulda ne yaşadı, hangi arkadaşı ile tartıştı veya arkadaşının neyine imrendi bunu hiç sordunuz mu?

O sizin için bir tek evladınız, ama siz kendi dertlerinizle uğraşırken, onun biricik oğul veya kızınız olduğunu unuttunuz. Çünkü size göre her şey tamamdı. Onun eksik bir ihtiyacını bırakmamıştınız, ama ruhsal dünyasına da inememiştiniz.

Şimdi siz ana, baba oldunuz ama fiziken ana, baba oldunuz. O'nun ruhsal dünyasında akşam eve geldiğinde yemeğini yapan, çamaşırını yıkayan bir anne,  O'na fiziksel olarak gerekli olan materyelleri teminen eden bir baba oldunuz.

Gün geldi önünde tartıştınız, O'nun için kutsal olan iki varlığın aslında basit birer insan olduğunu   düşünmesine neden olduğunuz. Gün geldi birbirinizin veya başkalarının hıncını onlardan çıkardınız.

Olmadı hanımlar, beyler bizler kendimize ve bu ülkeye hayırlı evlat yetiştirmek istiyorsak, Kendimizi O'nun yerine koyup, O'nun gibi düşünmeliyiz. İşte o zaman kendimize ve topluma hayırlı bir evlat yetiştirebiliriz.