Dışarıdan bakınca kolay...

Ama zordur doktor hemşire sağlık çalışanı olmak...

***

Ne kadar kötü birşey ...

Korona virüsü Covid 19...

Hep o mikrobun yüzünden olanlar.....

Yakında uzakta artık fark etmiyor...

Yardıma muhtaç bir insana el verip toka edemiyorsun...

Yanına koşup gidemiyorsun...

Ellerin kolların bağlı gibi duruyorsun...

***

Ama elleri kolları bağlı olmayanlar durmayanlar var...

Onlar doktor hemşire ebe sağlık memuru

Sağlık çalışanları...

Girmişler ateşin içine

Ateşi yangını söndürmeye çalışıyorlar.

Dışarıdan maval okuması kolay...

***

Onlar birer kahraman

Onlar girmiş bir savaşın içine...

En ön safta düşmanla boğuşuyorlar...

Ya mikropları hastalıkları yenecekler...

Ya canlarını feda edecekler...

Uyku durak yok onlara...

Dışarıdan bakınca laf söylemesi güzel..

Gidin görün bakın o fedakar cefakar insanlar ne haldeler...

***

İşte yazmış yüreği yaralı

Kalemi tükenmiş

Gözleri uykusuz

Bedeni yorgun bir doktorumuz...

Okumak düşer bize

Omuz destek vermek gerek insan insanlık adına namına onlara...

***

Doktor hemşire sağlık çalışanı olmak zor...

Zor meslek iş...

Hep yaşamak yaşatmak istiyorlar...

Hastalıklarla mikroplarla boğuşuyorlar...

Hep yaşatmak için çalışıyorlar...

Dışarıdan maval okuması çok kolay...

***

SİZ

Siz hiç, bir insanın içini gördünüz mü?

Canlıyken, kalbi atarken!

Damarlarında kanı dolaşırken!

Bir de, içinde  bir dert aradınız mı?

Ben aradım!

Siz kanser olduğunu bir insanın,

Daha  kendi bilmeden.

En yakını, en çok seveni duymadan!

Teşhisini koyup ağladınız mı?

Ben ağladım.

Siz hiç, kanayan yaraya el bastınız mı?

Düşünmeden bir şey bulaşır mı diye!

Açık yaraya dibinden baktınız mı?

Gözünüze sıçrayan kandan, hepatit kaptınız mı?

Ben kaptım,

Siz hiç bir tümör gördünüz mü?

Dokuz yaşında bir çocuğun kafasının içinde,

Görünce anlayıp yakın olan ölümünü,

Ve bunu annesine nasıl söyleyeceğinizi düşündünüz mü?

Ben düşündüm.

Siz hiç başınız sağolsun dediniz mi?

Hastayı ne halde getirdiklerini unutup!

Kapıda umutla bekleyen kalabalığa.

Bir babaya, bir anaya, bir evlada!

Ben dedim.

Siz hiç bir gece vakti,  kalkıp sıcak yatağınızdan,

Polisle, jandarmayla uzun yol gidip,

Kör bir bir ışıkla vadiden indiniz mi?

Üstelik, bile bile az sonra görülecek manzarayı.

Ben indim.

Yetmez gibi gecenin sersemliği,

Ters dönmüş araçtan, cesetler çıkarıp,

Niye ölmüş diye soran savcıya

Bir sebep söylediniz mi hiç!

Ben söyledim.

Siz uyurken sabaha karşı,

Çalan bir telefonla uyanıp,

Ya yetişemezsem diye, gaza basıp,

Apar topar ameliyata girdiniz mi?

Ben girdim.

Siz bir akşam misafir ağırlarken,

Ya da, güzel bir yemekteyken,

Belki de en sevdiğiniz dizi oynarken,

Koşa koşa hastaneye gittiniz mi tanımadığınız biri için?

Ben gittim.

Ben daha neler yaşadım,

İnsana, insanlığa, yaşama dair.

Ne gerekiyorsa yapınla başlayan,

Terketmeler, vefasızlıklar gördüm.

Siz gördünüz mü?

Siz hiç bir salgında,

Bulaşmasın diye evine kaçarken herkes,

Ateşli, halsiz, deva bekleyen birini,

Yatırıp yanınıza, tedavi ettiniz mi?

Ben ettim,

Ve sırf bu yüzden,

Herkes korkarken hasta olmaktan,

Siz hasta oldunuz mu?

Bırakın hastalığı, öldünüz mü?

Ben öldüm!

Normal bir insansanız eğer,

Herkes kalan giden,sayılara bakarken,

Blr can için, kendini feda eden kardeşlerinizi,

Görürken ölüme meydan okuyan meslektaşlarınızı!

Ses vermez miydiniz?

Ben veriyorum.

Artık, Kimse demesin bana!

Otur oturduğun yerde!

Bir de birlik olmuşsunuz,

Çok ses veriyorsunuz, susturamıyoruz böyle!

Ve sakın demeyin bana!

Senin sesin çok çıkıyor, bırak canları!

Benim iktidarım gidiyor burda!

Kapatılsın hemen, tabip odaları.

Ben seçmişim zaten yolumu, gerekirse ölürüm.

Benim derdim, kendim değil diyorum.

Her bir İnsan hayatı değerli; bilin istiyorum.

Hiç bir can, önlem alınmadığı için gitsin istemiyorum.

Dr.Hüsrev Çetin

18.09.2020 İzmir