İnsan her şeyin ölçüsü olmalıydı. Oysa bugün insan, yaratmış olduğu dünyanın yabancısı durumundadır. İnsanoğlu bu dünyayı kendisine göre örgütleyemedi. Çünkü kendi doğal yapısı hakkında olumlu bir bilgiye sahip değildi.

Zamanımızda cansız varlıklara aşırı önem verilmiş ama insan ruhuna önem verilmemiştir. Cansız varlıklara özgü bilimlerin, canlı varlık bilimlerini çok geride bırakmış olması insanlık tarihinin en acıklı olaylarından biridir.

İnsan, beden varlığını ve mal varlığı korumak için çalıştı, didindi ve ortaya nükleer silahlar gibi silahları çıkardı. Sarin gazı gibi, biber gazı gibi silahları icat etti. Bütün bu silahları, kendisi gibi ruhu olan, aşk, sevgi ve yaşamak isteği ve herhangi bir şekilde yaşantısı olan insanları ortadan kaldırmak için kullandı.

Acaba, Nagazaki ve Hiroşima’ya atom bombasını atan görevli pilotlar hayatları sona ererken mutlu bir şekilde mi can verdiler.

Günlük hayatımızda dostlarımız vardır. Dost diyerek, dertlerimizi paylaşırız. Ama acaba bunlar dostlarımız mıdır . Ruhlarında yarattıkları silahlarla bir gün bizi ruhumuzdan mı vuracaktır, yoksa gerçekten üzülüp, sıkıldığımızda, başımızı omzuna koyup ağlayabileceğimiz gerçek dostumuzmudur.

İşte insanı tanımak burada çok önemli.  O insanın içinde canavar mı var yoksa insan gibi bir ruh mu vardır. Ben yaşadığım sürede binlerce insanla birlikte oldum.Bunların içinde insan ruhu taşıyanlar da vardı, yalan ve riya ile yüzeme gülüp, günlük hayatını devam ettirenlerde vardı.

Fakat zamanla, tanıdığım bu binlerce kişinin, içinde taşıdığı ruh ortaya çıktı, kimilerinde riyayı yalanı gördüm, kimilerinde ise sevgiyi gördüm.

Daha önce de bahsettiğim gibi, Nagazaki ve Hiroşima’ya bomba atan pilotların huzur içinde bir hayat sürüp, rahat bir şekilde ruhlarını teslim ettiklerine inanmıyorum.

İşte tanrım bizlere, yüzümüze yalan ve riya bakıp, canımızı acıtacak dostlar yerine omzuna yaslanıp ağlayabilecek dostlar nasip etsin.

Sizlerin, gerçek dostlarla birlikte olan bir yaşantınız olması dileğiyle bu günkü yazımı noktalıyorum.